Το ψηλαφητό οστό στο πλάι του ισχίου μας είναι ένα τμήμα του μηριαίου οστού που ονομάζεται μείζονας τροχαντήρας. Η εμφάνιση πόνου στην περιοχή αυτή ονομάζεται τροχαντηρίτιδα. Πρόκειται για φλεγμονή των τενόντων της περιοχής ή των ορογόνων θυλάκων (τενοντίτιδα ή ορογονοθυλακίτιδα ή σε συνδυασμό τους). Τυπικά εμφανίζεται με πόνο στην εξωτερική πλάγια επιφάνεια του ισχίου.
Συμπτώματα:
Κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην έξω επιφάνεια του ισχίου πέριξ του τροχαντήρα που μπορεί να επεκτείνεται (κεντρικότερα, οπισθίως ή και λίγο περιφερικότερα). Η έναρξη του πόνου συνήθως είναι σταδιακή και σπανιότερα αιφνίδια μετά από κάποιο τραυματισμό της περιοχής. Ο πόνος χαρακτηριστικά είναι πιο έντονος όταν ξαπλώνουμε στο πλάι, όταν ανεβαίνουμε σκαλοπάτια ή μετά από αθλητικές δραστηριότητες (π.χ τρέξιμο).
Επιδημιολογία:
Η πάθηση είναι συχνότερη στις γυναίκες από ότι στους άνδρες και σε ηλικίες άνω των 30 ετών. Συνήθως αφορά γυναίκες άνω των 50 ετών με καθιστικό τρόπο ζωής ή αθλούμενους (γυναίκες και άντρες) όλων των ηλικιών λόγω των αθλητικών δραστηριοτήτων (συνήθως τρέξιμο και αθλήματα που απαιτούν αλλαγή φοράς όταν τρέχουμε). Η τροχαντηρίτιδα μπορεί να εμφανισθεί και στα δύο ισχία (σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας συνήθως).
Βλάβη:
Η πάθηση εντοπίζεται σε κάποιο ορογόνο θύλακο ή τένοντα της περιοχής. Οι ορογόνοι θύλακοι είναι «σακουλάκια» που ο κύριος ρόλος τους είναι να μειώνουν την τριβή μεταξύ οστικών προεξοχών και των τενόντων ή του δέρματος. Οι θύλακοι της περιοχής παρουσιάζουν συχνά παραλλαγές στην εντόπιση τους ( υπό τον μεγάλο, μέσο ή και τον μικρό γλουτιαίο).
Πολλές φορές συνυπάρχει και τενοντίτιδα ή ακόμα και ρήξη των ινών των τενόντων αυτών. Άλλος τένοντας που μπορεί να εμπλέκεται είναι η λαγοκνημιαία ταινία.
Αιτιολογία:
Μπορεί αν εμφανισθεί λόγω άμεσης πλήξης της περιοχής αλλά συνηθέστερα προκαλείται από επαναλαμβανόμενη καταπόνηση της περιοχής όπως σε αθλητικές δραστηριότητες ή φθορά των τενόντων λόγω εκφύλισης με την πάροδο του χρόνου. Προδιάθεση υπάρχει σε περίπτωση:
- Ανισοσκελία (πραγματική ή φαινομενική πχ. σε σκολίωση)
- όταν τρέχουμε κυκλικά με την ίδια φορά (στίβος) ή σε επιφάνειες με πλάγια κλίση (το ένα σκέλος γίνεται λειτουργικά «κοντύτερο»)
- σε άτομα με τροχαντήρες φαρδύτερους από την λεκάνη τους
- Σε μειωμένη κλίση του ιερού οστού λόγω ανατομίας (να στρέφεται προσθίως)
- Συνυπάρχον σύνδρομο απιοειδούς, πρόσκρουση ισχίου , οστεοαρθρίτιδα ισχίου
Πρόγνωση:
Η πάθηση έχει συχνά την τάση να επιμένει για πολλούς μήνες. Σε μελέτες φαίνεται πως το 1/3 των ασθενών εξακολουθούν να έχουν συμπτώματα μετά από ένα χρόνο και πολλοί από αυτούς ακόμα μετά και από πέντε έτη. Οι ασθενείς που συχνότερα εμφανίζουν μεγάλη χρονιότητα είναι μεγαλύτερής ηλικίας ειδικά αν πάσχουν και από οστεοαρθρίτιδα.
Αντιμετώπιση:
Η αντιμετώπιση της τροχαντηρίτιδας απαιτεί συνδυασμό των παρακάτω παρεμβάσεων:
- Τροποποίηση δραστηριοτήτων (π.χ διακοπή, μείωση ή αλλαγή τρόπου άσκησης)
- Μέιωση πόνου με αντιφλεγμονώδη, τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης
- Φυσικοθεραπευτική παρέμβαση με φωνοφόρεση, TENS, μάλαξη μαλακών μορίων.
- Πρόγραμμα άσκησης που περιλαμβάνει διατάσεις της λαγονοκνημιαίας ταινίας, των απαγωγών, των στροφέων του ισχίου και των καμπτήρων του ισχίου
Νεότερες θεραπείες:
Η ηλεκτρόλυση είναι ένας σχετικά νέος και αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση τενοντοπαθειών όπως η τροχαντηρίτιδα. Πρόκεται για την χορήγηση συνεχόμενου ρεύματος πολύ χαμηλής έντασης στην περιοχή της βλάβης.
Σε επίμονες περιπτώσεις η τροχαντηρίτιδα αντιμετωπίζεται με χειρουργικό τρόπο. Αναλόγως της ακριβούς περίπτωσης μπορεί αν χρειασθεί επιμήκης χαλάρωση λαγονοκνημιαίας ταινίας, αφαίρεση των ορογόνων θυλάκων ή και συρραφή των τενόντων των γλουτιαίων. Αυτό μπορεί να γίνει με χειρουργική τομή, αρθροσκοπικά ή με υπερηχογραφική καθοδήγηση sonosurgery.
Βίντεο ενέσιμης θεραπείας σε τροχαντηρίτιδα: